Laat ik eens beginnen met het welbekende cliche: wat gaat de tijd snel! Ik ben zo goed als op de helft. En er gaan nog zoveel leuke dingen gebeuren, dus ik wil nog lang niet weg! Het is nu vollop zomer in Salamanca met dik 20 graden elke dag, erg fijn! Maar daar zal ik jullie wel niet zo jaloers mee kunnen maken, aangezien jullie het wat dat betreft in NL ook prima voor elkaar hebben :)

School is nog steeds een beetje aanmodderen. Ik begrijp de lessen vaker niet dan wel. Maar lucky for me dat ik weinig huiswerk heb. We moeten wel eens wat voorbereiden, maar ik heb pas na de vakantie mijn eerste (!) deadline. Overigens wel meteen een lastige, een filmanalyse van 2-5 pagina's in het Spaans. Dus daar ga ik deze week even goed voor zitten. Voor de andere twee vakken heb ik nog geen deadlines op korte termijn. Ik leid dus nog steeds een heel relaxt leventje hier. Het woordje stress is al 2,5 maand niet meer in mijn hoofd opgekomen.

Zaterdag 17 maart was het st. patricks day,een feest waar ikme de voorgaande jaren niet mee bezig hield. Maar in Salamanca was het onmogelijk er aan te ontkomen, gezien de vele groen geklede mensen met bijbehorende st. patricks day hoeden. Zelf heb ik niet eens iets groens in mijn kledingkast hangen, dus ik hield het bij wit/oranje accenten. Na half 8 kleurde plaza mayor groen, wat zorgde voor een mooi effect. Vanwege st. patricks day waren de biertjes in de stad slechts een euro. Wat zorgde voor een mooi goedkoop avondje :)

Dit weekend heb ik voor het eerst in mijn leven gepaintballd. Verhalen over mogelijke blauwe plekken schrokken me in eerste instantie wel af, maar de nieuwsgierigheid won het van de angst en dus kocht ik een kaartje. Voor 20 euro, inclusief busreis. Zondagochtend om 11 uur moesten we ons verzamelen bij de bushalte en vertrokken we richting Martiamor, 12 kilometer buiten de stad. Eenmaal daar kregen we een geweer, helm en een beschermvest. Daaroverheenkregen we prachtige XL-overalls aan, waar ik me een soort lompere versie van Lara Croft in voelde.Daarna kregen we instructies. Ik kreeg niet al het Spaans mee, maar gelukkig werd een en ander nog even in het Engels uitgelegd :) Nadat iemand 'vamos' schreeuwde konden we van start gaan. In het begin durfde ik amper van mijn plek te komen, bang om geraakt te worden. Maar na een tijdje begon ik er in te komen en ging ik, heldhaftig als ik was, toch wat dichter naar mijn tegenstander toe. Maar vanaf dat moment werd ik ook vaker geraakt. Waaronder op de onderkant van mijn rug (pijnlijk!), mijn schouder (beetje pijnlijk) en op mijn hoofd (bedankt helm!). Maar natuurlijk heb ik zelf ook flink wat mensen geraakt. Oke, dat is niet waar. Ik ben misschien iets vaker geraakt dan dat ik mensen raakte, maar hee ik ben nog maar een beginner. Hoe dan ook, gaf het spel me echt een adrenalinekick. Om twee uur waren we klaar en genoten we nog even van de zon en een koud blikje frisdrank. Ik was met een leuke groep mensen, dus dat maakte de dag nog eens extra leuk.

Nu nog maar een twee dagen (een paar uurtjes) naar school tot de vakantie begint. Zondag naar Madrid om Femmie van het vliegveld op te halen en dan kan het reizen beginnen!

Hasta Luego!